Hé, daar is ze weer!

Eindelijk een regenachtige zaterdagmiddag, wat geniet ik ervan. Buiten het kleine dipje in het weer zo’n twee weken geleden, welke ruimschoots werd goed gemaakt door de logeerpartij van de oudste dochter met onze kleinzoon, is het afzien geblazen, warm, droog en droger. Door deze bui fleurt de tuin op en het onkruid, dat toch wel hier en daar de kop op steekt, kan ik morgen gemakkelijk wieden. De grond is weken superhard geweest. Bij iedere tomaten-, courgette- en pompoenenplant hebben we ondersteboven een fles ingegraven waarvan we de bodem hebben afgesneden. Zo kunnen we ze toch water geven zonder verspilling. Afgelopen week de uien en knofloken geoogst. Heerlijk weer verse uien door de gerechten. Ook heeft mijn lief niet stilgezeten. Hij heeft, na het succes van het isoleren van de slaapkamers, de smaak te pakken. We hebben nu de, wat in onze familie bekend staat als de winterhal, aan een grondige opleukbeurt onderworpen. Voor diegenen die ons huis niet kennen: het oudste stuk van de ‘fermette’ (anno 1850) bestaat uit een langgerekt gebouw van 18 bij 7 meter dat in drie kamers is verdeeld. De keuken, die verreweg het grootst is, daar tegenaan de woonkamer en aangrenzend de ‘winterhal’. Deze kamer is ongeveer 4×4 met een heerlijk houtkacheltje en een prachtig (zoals door dit hele huis) donker balkenplafond. Toen we hier kwamen wonen was het een triest hokje met een klein deurtje. We hebben er openslaande deuren in gemaakt en de boel behangen. Maar nu was het tijd om het echt zo te maken zoals we het altjd al voor ogen hebben gehad. Iedereen die van onze plannen hoorde, waarschuwde ons voor het optisch effect van donkere kleuren. Maar wij waren vol vertrouwen en hebben doorgezet. De muren zijn geisoleerd en geverfd met een diepdonkerrode kleur. Voor kenners onder ons: Farrow & Ball Incarnadine red. En blij dat we er mee zijn …. we zitten er supertevreden en we hebben de naam omgedoopt in Bibliotheek (wat een hoogmoedswaanzin).

Tussen alle bedrijven door prik ik ook nog steeds met mijn naaldje de variahexen aan elkaar. Ik heb er nu 70, dus ik ben bijna op de helft, pfffft. Nog steeds geen mooie stof gevonden om er tussen te zetten. Vrijdag ga ik met vriendin D., die dan meteen viert dat het haar laatste keer is dat ze voor bestraling naar Roanne rijdt, alle handwerkwinkeltjes af. Ze heeft er namelijk vanuit de taxi waarin ze de laatste weken dagelijks op en neer tufte een aantal gespot. Dan moeten we, me dunkt, toch met een hele buit thuiskomen. Zo, dat was lang geleden maar dan hebben jullie toch maar mooi weer een berichtje met louter goed nieuws. Fijne zondag en tot gauw.